جلد 26، شماره 7 - ( 7-1398 )
جلد 26 شماره 7 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Saadat S, Kalantari M, Kajbaf M B, Hosseininezhad M. The Effect of a Psychological Training Program on Self-Management in Women with Multiple Sclerosis . RJMS. 2019; 26 (7)
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5745-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5745-fa.html
سعادت سجاد، کلانتری مهرداد، کجباف محمدباقر، حسینی نژاد مظفر. اثر یک برنامه آموزشی روانشناختی بر خودمدیریتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس. مجله علوم پزشکی رازی. 1398; 26 (7)
دانشگاه اصفهان ، mehrdadk@edu.ui.ac.ir
چکیده: (292 مشاهده)
مقدمه: خودمدیریتی یک عامل مهم در مدیریت بیماریهای مزمن و کنترل علائم میباشد. با توجه به اهمیت خودمدیدیتی در افراد مبتلا به ام.اس این مطالعه با هدف بررسی تاثیر یک برنامه آموزشی روانشناختی در جهت بهبود خودمدیریتی در زنان مبتلا به ام.اس استان گیلان انجام شد.
روشکار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی، 50 نفر از زنان مبتلا به ام.اس استان گیلان در سال 1397در دو گروه مداخله (25 نفر) بهشیوه داوطلبانه و کنترل (25 نفر) به شیوه همتاسازی مشارکت داشتند. این کارآزمایی در شهر رشت اجرا شد. جهت سنجش خودمدیریتی از مقیاس بازنگری شده خودمدیریتی بیماران ام.اس بیشاپ و فرین (2011) استفاده شد. پس از انجام پیشآزمون، گروه مداخله به مدت 5 هفته و طی هشت جلسه تحت آموزش قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد؛ پس از پنج هفته از هر دو گروه پسآزمون انجام شد و در نهایت پس از دو ماه دیگر آزمون پیگیری انجام شد. به منظور تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS-22 و آزمون تحلیل واریانس اندازهگیریهای مکرر استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که بین نمرات پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری در نمره کلی خودمدیریتی در بیماران ام.اس بدون توجه به عامل گروهی تفاوت معنیداری وجود داشت (0001/0=P، 766/11=F). همچنین روند تغییرات خودمدیریتی از مرحله پیشآزمون به پسآزمون و پیگیری (اثر متقابل زمان و گروه) پایدار بود و تفاوت معنیدار مشاهده شد (0001/0=P، 930/26=F).
نتیجهگیری: در راستای نتایج پیشنهاد میشود که ضمن شناخت و پوشش محدودیتها، این مداخله روانشناختی در موقعیتهای بالینی و پژوهشی جهت بهبود خودمدیریتی این بیماران استفاده شود.
روشکار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی، 50 نفر از زنان مبتلا به ام.اس استان گیلان در سال 1397در دو گروه مداخله (25 نفر) بهشیوه داوطلبانه و کنترل (25 نفر) به شیوه همتاسازی مشارکت داشتند. این کارآزمایی در شهر رشت اجرا شد. جهت سنجش خودمدیریتی از مقیاس بازنگری شده خودمدیریتی بیماران ام.اس بیشاپ و فرین (2011) استفاده شد. پس از انجام پیشآزمون، گروه مداخله به مدت 5 هفته و طی هشت جلسه تحت آموزش قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد؛ پس از پنج هفته از هر دو گروه پسآزمون انجام شد و در نهایت پس از دو ماه دیگر آزمون پیگیری انجام شد. به منظور تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS-22 و آزمون تحلیل واریانس اندازهگیریهای مکرر استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که بین نمرات پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری در نمره کلی خودمدیریتی در بیماران ام.اس بدون توجه به عامل گروهی تفاوت معنیداری وجود داشت (0001/0=P، 766/11=F). همچنین روند تغییرات خودمدیریتی از مرحله پیشآزمون به پسآزمون و پیگیری (اثر متقابل زمان و گروه) پایدار بود و تفاوت معنیدار مشاهده شد (0001/0=P، 930/26=F).
نتیجهگیری: در راستای نتایج پیشنهاد میشود که ضمن شناخت و پوشش محدودیتها، این مداخله روانشناختی در موقعیتهای بالینی و پژوهشی جهت بهبود خودمدیریتی این بیماران استفاده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
